بهادران: ورزش همگانی روح حاكم بر ورزش كارگری است
شجیع: ورزش كارگری نیازمند توجه بیشتری است
به گزارش اسب من نایب رییس فدراسیون ورزش های همگانی بر توجه بیشتر به ورزش کارگری تصریح کرد و اظهار داشت: فدراسیون همگانی آماده همکاری با ورزش کارگری است.
به گزارش اسب من به نقل از مهر، «گپ های باشکوه» سلسله گفتگوهایی است با روسای کمیته های همگانی فدراسیون های ورزشی که هدف به اشتراک گذاری تجارب و ایده های موفق فدراسیون های ورزشی در حوزه ورزش همگانی را دنبال می کند. آنچه می خوانید مشروح سومین گپ مجازی شبکه کمیته های ورزش همگانی فدراسیون های ورزشی است که با حضور رضا بهادران؛ رئیس انجمن ورزش همگانی فدراسیون ورزش کارگری و به میزبانی رضا شجیع؛ نایب رئیس فدراسیون ورزش های همگانی برگزار شد:
ورزش کارگران؛ نیازمند توجه بیشتر
شجیع: شاید کمتر کسی باشد به لزوم ورزش و فعالیت بدنی برای کارگران اعتقادی نداشته باشد؛ پژوهش های خیلی از تاثیر مطلوب ورزش بر نشاط آفرینی، و بازدهی شغلی کارگران خبر می دهند و این در حالیست که علیرغم این نیاز بیشتر جمعیت ۱۵ میلیون نفری کارگران به ورزش و فعالیت بدنی، ضروریات زندگی و تمرکز بیشتر به کار و خستگی ناشی از کار، احتمالاً فرصت زیادی برای اختصاص وقت مستمر به ورزش را در اختیار این عزیزان قرار نمی دهد. ازاین رو بنظر می رسد برنامه ریزی برای ورزش کارگران باید با رویکردهای متفاوت تری صورت گیرد و روش های سنتی احتمالاً پاسخگوی نیاز امروز کارگران نیست. با این مقدمه حالا می توانیم بحث جدی خویش را با محوریت ساختار ورزش کارگری آغاز نماییم.
نگاه حمایت گر در ورزش کارگری
بهادران: ورزش کارگری در ایران دارای سابقه ای بیشتر از ۵۰ ساله است که جالب است بدانید در ابتدا فعالیت خویش را با چهار رشته ورزشی شروع کرد. راه اندازی و پیگیری مستمر مسابقات کارگران تحت عنوان لیگ، اقدامی است که از همان ابتدای امر شروع شد و همچنان هم ادامه دارد. تشکیل اداره کل ورزش کارگری در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و همینطور تأسیس فدراسیون ورزش کارگری در سال ۱۳۹۱ دو اقدام تاریخی موثر در زمینه توسعه ورزش کارگری بعد از انقلاب اسلامی شمرده می شود. الان این فدراسیون جمعیتی بالغ بر ۱۰ هزار نفر عضو دارد و اساس نامه اش به تائید کنفدراسیون جهانی فدراسیون کارگری رسیده است. موضوعی که سبب شد تیم های ملی کارگران ایران در چندین دوره مسابقات کارگری جهان شرکت نمایند و عملکرد درخشان و مثبتی در این رویدادها داشته باشند. هم اکنون فدراسیون ورزش های کارگری نزدیک به ۴۰ انجمن ورزشی دارد که یکی از آنها انجمن ورزش همگانی است، خوشبختانه نگاه مدیران فدراسیون به ورزش همگانی بسیار حمایتگر هست و مدیران فدراسیون ورزش کارگری، مبحث ورزش همگانی را بعنوان یک فرصت جدی برای کارگران تلقی می کنند.
حلقه مفقوده سلامت کارگران
شجیع: معتقدم مبحث ورزش قهرمانی کارگران و حضور آنان در میادین بین المللی با جدیت در حال پیگیری است و از منظر ورزش قهرمانی و حرفه ای عملکرد حوزه ورزش کارگری خیلی خوب ارزیابی می شود؛ اما مبحث ورزش همگانی و فعالیت بدنی کارگران، اولویتی است که خروجی اقدامات آن در عمل مشاهده نمی شود؛ یعنی تاثیر مجموع اقدامات این حوزه در سلامت کارگران و نقش آن در پیشگری از بیماری های غیرواگیر آنها مشاهده نمی گردد. بنظر می رسد علیرغم تمام تلاشهای صورت گرفته، تمرکز، بیشتر بر روی شرکت ورزشکاران کارگر در میادین بین المللی بوده و الان سوالی که مطرح می شود این است که مبحث سلامت و ورزش همگانی کارگران به چه میزان برای وزارت مربوطه و فدراسیون ورزش کارگری اولویت دارد؟ چگونه یک انجمن در کنار ۳۹ انجمن دیگر فدراسیون ورزش کارگری می تواند به نیاز ضروری کارگران در مبحث ورزش همگانی پاسخ دهد؟ چه نسبتی از بودجه ورزش کارگری صرف حضور در میادین بین المللی می شود و چه بخشی از اینها صرف سلامتی کارگران و ورزش همگانی می شود. با این سوالات مهم
روح حاکم بر ورزش کارگری
بهادران: در مدتی که این فدراسیون تشکیل شده، با مدیران کارخانجات و کارفرماها وارد گفتگو و خوشبختانه امروزه اغلب مدیران کارخانجات به اهمیت ورزش کارگری در افزایش نشاط و بهره وری کارگران پی برده اند. همین مبحث سبب شده در بعضی از کارخانه ها، ورزش کارگران در سطح مثال زدنی توسعه پیدا کند و خود آنها امکانات قابل قبولی برای کارگرانشان پیشبینی کرده اند. ضمن اینکه تا همین سال قبل مصوبات قانونی خوبی در زمینه توسعه ورزش کارگری و اختصاص بودجه به ساخت اماکن ورزشی وجود داشت که متأسفانه این مصوبه امسال لغو شده است. با این وجود روح حاکم بر ورزش کارگری، آماتوری است، برگزاری مسابقات جهانی و کشوری منجر به یک ایجاد انگیزه برای افزایش گرایش کارگران به ورزش و فعالیت بدنی منظم می شود و بدون شک کارگری که در مسابقات انتخابی استان، کشور و جهانی شرکت می کند، تمرینات منظم دارد، ضمن اینکه هر یک از افرادی که می خواهند در این مسابقات حضور داشته باشند، باید از هیئت استان مجوز داشته باشند ازاین رو حضور در مسابقات، امری دفعی نیست بلکه فرایندی است. ازاین رو برای حضور کارگران در مسابقات جهانی صرفا بحث مدال آوری مطرح نیست، یک جشنواره است، در واقع روح حاکم بر مسابقات جهانی کارگران روح توسعه فعالیت بدنی است و هدف فدراسیون جهانی کارگران هم فراهم آوردن بستری برای مشارکت کارگران در ورزش و کوشش برای تندرستی آنان است.
عبور از مدیریت عملکرد محور
شجیع: تکلیف ما در حوزه ورزش قهرمانی مشخص است و نتیجه مجموعه تلاش ها و هزینه های ما در ورزش قهرمانی بالاخره یک جا خویش را نشان می دهد، اما در حوزه ورزش همگانی الگوی مدیریت مبتنی بر نتیجه متأسفانه هنوز پیاده سازی نشده است. بدین مفهوم که اقدامات ما در این عرصه متأسفانه مبتنی بر عملکرد است. امکان دارد ما طی یکسال اقدامات گسترده ای را برای توسعه ورزش همگانی کارگران انجان دهیم، اما چون مکانیسمی برای ارزیابی اثربخشی اقدامات و فعالیت هایمان بخصوص در زمینه میزان تاثیر فعالیت ها بر تغییر رفتار مخاطب نداریم، عملاً نمی دانیم چه رخ داده و نمی دانیم اقداماتمان چقدر اثربخش بوده است. این یک چالش عمده است که نه تنها در ورزش کارگری که در بخش های مختلف ورزش کشور وجود دارد. جامعه کارگری نزدیک به ۱۵ میلیون نفر است که بر مبنای گفته شما تنها ۵۰۰ هزار نفر آنها در مسابقات تحت پوشش فدراسیون ورزش کارگری شرکت می کنند. حالا سوالی که ایجاد می شود این است که برنامه متولی حوزه کارگری برای جمعیت باقی مانده چیست؟
اطلس ناهنجاری های قامتی کارگران
بهادران: کاملاً موافقم که خروجی حوزه ورزش همگانی مثل مدال و رنکینگ مشهود و قابل ارزیابی عینی نیست و بنا بر این هم مورد توجه رسانه ها و مدیران ارشد قرار نمی گیرد. بنا بر این معتقدم مقوله تغییر رفتار مستلزم تغییر زمان است و اساسا نیازمند زمان بیشتر هستیم، بحث دیگری در ارتباط با شاخصهای سلامت است که دراین زمینه هم نیازمند سامانه ای ملی هستیم. خوشبختانه فدراسیون در زمینه سلامت کارگران دارای برنامه های متنوعی است. همچون اجرای طرح ملی دوشنبه های ورزش و کار که با همکاری سازمان بسیج کارخانجات هر دوشنبه اجرا می شود. همانطور که اشاره کردم با مجموعه تلاش هایی که صورت گرفته خوشبختانه نگاه کارفرمایان به مبحث ورزش همگانی و فعالیت بدنی کارگران تغییر کرده و بسیار مثبت شده است. ما به دنبال توسعه ورزش در سطح کارخانه ها هستیم و باید این را هم در نظر داشته باشیم که اگر بخواهیم ورزش، همگانی بشود باید ورزش در دل کارخانجات توسعه یابد، نکته ای را هم باید در نظر داشته باشیم، ورزش کارگران یک دست نیست، کارگرانی که در کارخانه تولید دارو کار می کند با کارگری که در عرصه تولید قطعات خودرو کار می کند کاملاً متفاوت می باشد. این در حالیست که حتی نیازهای حرکتی کارگران اصناف مختلف هم متفاوت می باشد. هر صنف کارگری مسائل و نیازهای حرکتی خویش را دارد و این صنوف، از لحاظ مکان کار و سلامتی در وضعیت یکسانی قرار ندارند. البته طرحی برای نخستین بار در وزارت کار تحت عنوان اطلس ناهنجاری های قامتی کارگران اصناف مختلف انجام شد که طرح ارزشمندی محسوب می شد.
ضرورت تغییر معادلات
شجیع: بنظر می رسد هنوز معادله ای که نشان دهد هزینه حفظ و نگهداری یک کارگر متخصص چه نسبتی از هزینه های ناشی از بیماری و یا از کار افتادگی کارگران است وجود ندارد. متأسفانه هنوز نمی دانیم که یک ریال هزینه برای ورزش کارگران تا چه حد بهره وری اقتصادی کارخانجات و شرکت ها را بالا می برد و اینکه به ازای خروج یک کارگر به سبب سکته قلبی، فشار خون بالا، دیابت و سایر بیماری ها چه ضرر اقتصادی ای به بخش تولید وارد می شود؟ بنظر می رسد نگاه ها باید به توسعه ورزش کارگران تغییر کند و رویکردهای سلامت محور تقویت شود.
ورزش همگانی و معافیت های مالیاتی
بهادران: هم اکنون بودجه مصوب ورزش کارگران رقمی در حدود ۱۲۵ میلیون تومان است. چالش اصلی فقدان ابزارهای حمایتی است. این ابزارها باید توسط وزارت کار و رفاه و تعاون اجتماعی تعریف شوند، تا کارفرمایان و مدیران کارخانجات مجاب شوند که ورزش همگانی کارگران در اولویت است، بعنوان مثال؛ معافیت های مالیاتی مساله ای کلیدی شمرده می شود. قانون کار در گذشته حاوی ابزارهای حمایتی ویژه ای بود که بسیار برای ورزش کارگری موثر بود که متأسفانه با لغو این قانون، فرصت ها از دست رفت و الان بودجه های حمایتی مستقیماً به خزانه واریز می شود. نکته دیگر اینکه ورزش کارگری ارتباط مستقیمی با وضعیت معیشتی کارگران دارد، هم اکنون به سبب شرایط اقتصادی در اغلب کارخانه ها با مساله تعدیل نیرو مواجه هستیم و این موضوعی است که تأثیرش بر ورزش کارگران غیرقابل انکار است.
سرانه ناچیز ورزش کارگری
شجیع: فکر نمی کردم بودجه مصوب ورزش کارگران چنین ناچیز باشد. این رقم یعنی برای هر کارگر به صورت سرانه حدود ۸ تومان بودجه در نظر گرفته شده است که رقم بسیار ناچیزی است. ازاین رو باید از منظر دیگری به این مورد نگاه کرد که ورزش کارگری به شدت نیازمند حمایت طلبی هدفمند و منسجم در سطح مجلس شورای اسلامی و همینطور در میان کارفرمایان است.
پیش به سمت کارخانه فعال
بهادران: طرح کارخانه فعال یکی از طرح های کلیدی فدراسیون در هفته تربیت بدنی بود که به سبب کرونا لغو شد. طرحی که امیدواریم با همکاری فدراسیون ورزش های همگانی به سرانجام برسد. در همین زمینه چندین طرح دیگر هم از طرف فدراسیون و اداره کل ورزش های کارگری در کمیسیون فرهنگی مجلس مطرح کرده ایم که امیدواریم با تصویب آنها زمینه توسعه ورزش همگانی در میان کارگران را فراهم نماییم.
آماده برای همکاری
شجیع: فدراسیون ورزش های همگانی برای توسعه اقدامات مشترک و همینطور اعزام مربی به کارخانه ها، آمادگی خویش را اعلام می کند، ما بر این باوریم هر چقدر به ورزش کارگری خدمت نماییم، آورده های بیشتری خواهیم داشت. طرح کارخانه فعال را می توانیم با یکدیگر پیش ببریم و بنظر می رسد در بحث تدوین و تصویب قوانین باید تحولی رخ دهد که آمادگی خویش را برای همکاری دراین زمینه هم اعلام می نماییم. بنده شخصاً بر این باورم که همخوانی بسیاری بین فعالیتهای فدراسیون همگانی و فدراسیون کارگری وجود دارد و حلقه مفقوده ورزش کشور تعاملات و همکاریهای بین بخشی شمرده می شود.
منبع: asbeman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب